Parasha Vayigash FFOZ

"IK BEN JOZEF'

 

Meer dan twee decennia leefden de broers van Jozef in een staat van angst en berouw. Ze droegen de schuld voor de ballingschap van hun broer en het lijden van hun vader. Nu leek alles uit balans. Op de een of andere manier was de beker van de Egyptische farao in hun midden gevonden. Voor zover ze wisten, moesten ze Benjamin achterlaten in Egypte en het hart van hun vader opnieuw doen breken.

Ze voelden zich vernederd in de ogen van de Egyptenaren, beschuldigd van diefstal en spionage en hulpeloos onder de onredelijke grillen van een heidense heerser. Ondertussen stonden hun families op de drempel van de hongersnood in Kanaän. Het voelde voor de broers alsof de hele wereld om hen heen uit elkaar viel. Het moet hebben geleken alsof God hen volledig in de steek had gelaten.

Het Joodse volk heeft op een vergelijkbare manier geleden in de eeuwen sinds de Messias onder ons mensen leefde. Beginnend met de Romeinse oorlog en de verwoesting van Jeruzalem, heeft het Joodse volk ballingschap en vernedering geleden onder de ene grillige heidense heerser na de andere.

Toen zei Jozef tegen zijn broers: Ik ben Jozef! Leeft mijn vader nog? (Genesis 45:3)

De openbaring van Jozef aan zijn broers voorspelt de komende messiaanse verlossing. Toen de Egyptische heerser verklaarde: "Ik ben Jozef," veranderde alles. De sluier werd van hun ogen getild en alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Alles werd duidelijk toen Gods ontwerp op zijn plaats viel:

Toen Jozef zei: "Ik ben Jozef", werd Gods meesterplan duidelijk voor de broers. Ze hadden geen vragen meer. Alles wat er de afgelopen tweeëntwintig jaar was gebeurd, viel in perspectief. Zo zal het ook zijn in de tijd die komt, wanneer God Zichzelf zal openbaren en zal aankondigen: "Ik ben de HEER."  Als ze Hem aanschouwen die ze doorstoken hebben   (Zacharia 12:10).  De sluier zal van hun ogen worden opgelicht en ze zullen alles begrijpen wat er in de geschiedenis is gebeurd." 

Op dat moment werd het hele plaatje voor de broers scherp. Ze herkenden Gods plan dat de afgelopen tweeëntwintig jaar aan het werk was. Ze zagen hoe alles was georkestreerd voor hun eigen verlossing. Jozef was niet dood; hij leefde. Zijn bloed kleefde helemaal niet aan hun handen. Er was geen gestolen beker en Benjamin was niet in gevaar. Ze realiseerden zich dat Jozefs profetische dromen al die tijd juist waren geweest en dat ze nog steeds de kans hadden om hem te accepteren in de rol waarin God hem had geplaatst.

Op een vergelijkbare manier, wanneer de Messias Zichzelf aan Zijn broeders openbaart, zal Gods meesterplan  plotseling voor ons allen duidelijk worden. We zullen de eeuwen van trauma herkennen als de fundamenten van verlossing. Het Joodse volk zal beseffen dat de Messias altijd bij hen is geweest, en er zal nog tijd voor hen zijn om Hem te accepteren in de rol waarin God Hem heeft geplaatst. De naties zullen erkennen dat Yeshua Joods is en onafscheidelijk van Israël.

Het verhaal van Jozefs openbaring beeldt de dag van Koning Messias uit, wanneer Hij Zichzelf openbaart aan Zijn broers en aan de hele wereld. “Zie, Hij komt met de wolken, en elk oog zal Hem zien, ook zij die Hem doorstoken hebben” (Openbaring 1:7), “opdat elke mond gesloten zal worden en de hele wereld verantwoordelijk zal worden voor God” (Romeinen 3:19).

Jozef maakt zich bekend aan zijn broers. (Afbeelding: Wikimedia Commons, door de Duitse schilder Peter von Cornelius [1784-1867])

 

Het behoud van het overblijfsel

 

 

Jozef koesterde geen vijandigheid jegens zijn broers. Hij kon zien hoe God zijn leven had gebruikt om een ​​grote verlossing te brengen.

Jozef legde aan zijn verbijsterde broers uit dat God zijn afdaling naar Egypte had verordend om “het leven te behouden” en “een overblijfsel te behouden” (Genesis 45:5). Jozef vervolgt met te stellen dat “God mij voor u uit heeft gezonden om voor u een overblijfsel op aarde te behouden en u in het leven te houden door een grote uitredding” (Genesis 45:7).

 

Wanneer Jozef wordt begrepen als een voorbode van het werk van de Messias, kan een soortgelijke verklaring worden afgelegd. Yeshua's broers, het Joodse volk, verwierpen Hem, maar God verordende die verwerping om een ​​grote verlossing te bewerkstelligen.

Paulus lijkt het verhaal van Jozef ook in dit licht te hebben gelezen. In Romeinen 11 worstelde hij met de moeilijke vraag van Israëls verwerping van Yeshua. Hoewel hij Jozef niet rechtstreeks als analogie aanhaalde, lijkt hij er op een paar plaatsen in deze discussie naar te hebben verwezen. Hij wees er bijvoorbeeld op dat Israëls verwerping van de Messias rijkdom voor de wereld betekende. De verwerping van Jozef door de broers resulteerde in rijkdom voor de door hongersnood getroffen wereld in Jozefs tijd. Op dezelfde manier wees Paulus erop dat Israëls uiteindelijke verzoening met de Messias "leven uit de doden" zal zijn. Jozef zei: "God heeft mij voor u uit gezonden om het leven te behouden ( lemicheyah , למחיה)." De Joodse liturgie gebruikt doorgaans hetzelfde Hebreeuwse woord voor de opstanding van de doden.

Want als hun verwerping de verzoening van de wereld is, wat zal hun aanvaarding dan anders zijn dan leven uit de doden? (Romeinen 11:15)

Romeinen 11:11-12 Ik zeg dan: Zijn zij soms gestruikeld met de bedoeling dat zij vallen zouden? Volstrekt niet! Door hun val echter is de zaligheid tot de heidenen gekomen om hen tot jaloersheid te verwekken.
 Als dan hun val voor de wereld rijkdom betekent en hun verlies rijkdom voor de heidenen, hoeveel te meer hun volheid!

Paulus zag de Joodse vervreemding van de Messias als een noodzakelijk onderdeel van een goddelijk verordend plan waarbij God de redding uitbreidde naar de hele wereld. In dit opzicht weerspiegelt de Joodse vervreemding van de Messias nauwgezet de gebeurtenissen in het verhaal van Jozef. Paulus gaf toe dat Israël gestruikeld was (hoewel niet gevallen), maar hij stond erop dat zelfs het struikelen van de natie een rol speelt in Gods plan. Net zoals Jozef en zijn broers uiteindelijk herenigd en verzoend werden, zei Paulus dat "heel Israël gered zal worden."

Heel Israël zal gered worden; zoals geschreven staat [in Jesaja 59:20-21]: “De Verlosser zal uit Sion komen, Hij zal de goddeloosheid van Jakob wegnemen. Dit is Mijn verbond met hen, wanneer Ik hun zonden wegneem.” (Romeinen 11:26-27)

Paulus veronderstelde niet dat heel Israël moest wachten tot het hoogtepunt van het tijdperk voordat het verzoening met de Messias zou aangaan. Hij beweerde dat, net zoals de HEER in het verleden een overblijfsel van Zijn volk had bewaard, zo ook een overblijfsel Koning Messias had erkend. Opnieuw lijkt de discussie te verwijzen naar het verhaal van Jozef:

God heeft mij voor jullie uit gezonden om voor jullie een overblijfsel op aarde in stand te houden en jullie door een grote uitredding in het leven te houden. (Genesis 45:7)

Op dezelfde wijze is er ook in deze tijd een overblijfsel ontstaan, overeenkomstig de verkiezing van God in zijn goedertierenheid. (Romeinen 11:5)